5 ene 2009

MARIONA



No te he conocido. Ellos si. Hablan muy bien de ti.

Siento mucho tu pérdida por ti y por los que aquí se quedan llorando tu ausencia.
Un desgraciado atropello te ha quitado la vida, el 30 de diciembre, a los 25 años de edad.
¿te das cuenta? …no somos nada ni nadie.
Que ingrata es la vida! –lo primero q se me ocurre-.
Debemos disfrutar al máximo-lo segundo que pienso-.
¿ves? ¿te das cuenta? Basta ya de lamentos, victimismos y quejas!!
Los que aquí estamos tenemos mucho!!! Disfrutemos de nuestro paso por la vida.
No quiero gente triste, negativa, pesimista, victimista,… a mi lado.
Sólo personas con las que disfrutar , reír, charlar, compartir, construir,… PERSONAS.
Va por ti Mariona, espero que disfrutaras al máximo en esos 25 años de vida.
Para ti que me lees sólo decirte que VIVAS, aprendas, saques la parte positiva de las cosas.
A pesar de todo…si estoy aquí soy afortunada.
Muchos besos, abrazos y energía para los tuyos Mariona.

1 comentario:

Arda dijo...

M,ha esgarrifat aquest post. No hi por haver dolor més gran que perdre un fill. I perquè ha d,acabar tan tràgicament i absurdament una vida tant jove?. No tindrem mai la resposta. Mai….